Νικόλαος Αντωνίου Καστρινάκης, Γουβιανός Βουλευτής το 1903

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗΣ

ΓΟΥΒΙΑΝΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟ 1903

Του Βαγγέλη Μπαριτάκη

   Ο Νικόλαος Καστρινάκης γεννήθηκε στις Γούβες. Ο πατέρας του, Καστριναντώνης ήταν πολύ έξυπνος και σωστός στην εποχή του. Και λόγω αυτής της σπάνιας εξυπνάδας του, ακόμα και τώρα στις Γούβες και στο Σκοτεινό, οι δεκάδες οικογένειες που συγγενεύουν με τους Καστρινάκηδες ονομάζονται Καστριναντωνιανοί. Τώρα στις Γούβες υπάρχει το γνωστό σπίτι του Καστριναντώνη μισογκρεμισμένο και διάφορα χωράφια που έχουν γίνει τοπωνύμια και τα λένε του Καστριναντώνη.

   Ο Νικόλαος Καστρινάκης από τα παιδικά του χρόνια ήταν έξυπνος και έμοιαζε του πατέρα του που τον έστειλε στη Σμύρνη να σπουδάσει και συγχρόνως μάθαινε και φούρναρης. Το μυαλό όμως του Νικολάου πάντα βρισκόταν στις Γούβες, στο Κάστρο και στην Κρήτη. Μετά από λίγα χρόνια ο Νίκος Καστρινάκης επανέρχεται στην Κρήτη και ανοίγει ένα φούρνο στο μεγάλο Κάστρο που γι' αυτόν ήταν επάγγελμα και λειτούργημα, γιατί τα χρόνια εκείνα η φτώχεια και η πείνα, ο πόλεμος ερέθιζαν τον λαό της Κρήτης μας. Ακόμα και τώρα στις Γούβες ακούγεται ότι τα χρόνια εκείνα οι Γουβιανοί κουβαλούσαν από τις Γούβες με τους γαϊδάρους γομάρια αχινοπάδια στον φούρναρη Καστρινάκη και τους έδινε άσπρα ψωμιά. Στη συνέχεια ο Νίκος Καστρινάκης δημιούργησε στο Ηράκλειο τη μεγαλύτερη αλευροβιομηχανία που λειτουργούσε πριν λίγες δεκαετίες. Ο Νίκος Καστρινάκης παντρεύτηκε στο Ηράκλειο και έκανε πολλά παιδιά και τα έλεγαν Αντώνη, Γιώργη, Μαρία Ειρήνη, Ευαγγελία και Δέσποινα. Ο Γουβιανός Νικόλαος Καστρινάκης στην εποχή του ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα στο Ηράκλειο και για να βοηθήσει όσο μπορούσε το λαό μας εκλέχτηκε βουλευτής το 1903.

Νικόλαος Αντ. Καστρινάκης

Τη φωτογραφία την παραχώρησε ο εγγονός του, Στέλιος Καστρινάκης

   Επιπρόσθετα αναφέρω ότι το χωριό του Νικόλαου Καστρινάκη , οι Γούβες, έχουν βγάλει στο παρελθόν πολλούς πολιτικούς βουλευτές . Τον δάσκαλο, φιλόλογο, νομικό Λεωνίδα Γεωργιάδη Λόγιο και εκλεγμένο την 1/2/1867 γενικό γραμματέα της προσωρινής κυβέρνησης της Κρήτης. Ακόμα έχει εκλεγεί βουλευτής του Βενιζέλου στην Καβάλα το 1928 ο γιος του Γουβιανού Εθνικού ποιητή Ιωάννη Κωνσταντινίδη, ο Αχιλλέας Κωνσταντινίδης. Και ένας άλλος Γουβιανός νομικός, ο Αντώνιος Σκούφος, έχει εκλεγεί βουλευτής τα χρόνια του μεσοπολέμου και είχε υπηρετήσει Νομάρχης Ηρακλείου.

   Επανέρχοντας αναφέρω ότι η οικογένεια των Καστριναντωνιανών έχει προσφέρει πολλά για τη λευτεριά του λαού μας από τον Τούρκικο ζυγό μέχρι την αντίσταση. Ένα μόνο υπενθυμίζω ότι ο ένας γιος του Νικολάου Καστρινάκη, ο Αντώνης, εκτελέστηκε από τους Γερμανούς μαζί με τους 62 Μάρτυρες. Το Ηράκλειο ετίμησε και τιμά του Καστρινάκηδες, έχει ονομάσει δρόμους μέσα στην πόλη με τα ονόματά τους και υπάρχουν ελπίδες και εμείς στις Γούβες να τιμήσουμε τους χωριανούς μας Καστρινάκηδες αγωνιστές και να ονομάσουμε δρόμους με τα ονόματά τους.

(Δημοσιευμένο στην εφημερίδα "Πατρίς" και στο βιβλίο μου "Οι Γούβες" του 1999)

Άρθρο της εφημερίδας "Δημοκράτης" για την κατάθεση στεφάνου στην προτομή του Ιωάννη Κωνσταντινίδη.

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΥΒΩΝ ΠΕΔΙΑΔΑΣ ΨΑΧΝΕΙ ΤΗ ΜΑΚΡΙΝΗ ΚΑΒΑΛΑ

ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ…

(Άρθρο της Ηρακλειότικης εφημερίδας "Δημοκράτης" 8/2/1987) 

   Φιλότιμες προσπάθειες καταβάλει τελευταία ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γουβών Πεδιάδος για να ανασκαλέψει τις μνήμες και να θυμίσει στους νεότερους κρητικούς ένα ποιητή που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην επαναστατημένη Κρήτη, αλλά έζησε και πέθανε στην όμορφη Μακεδονίτικη πόλη την Καβάλα.

   Τ' όνομα του ποιητή Ιωάννης Κωνσταντινίδης. Γεννήθηκε στις Γούβες. Και είναι γνωστός από το ποίημα του για την εκστρατεία του Ομέρ Πασά στο Οροπέδιο Λασιθίου την άνοιξη του 1867. Ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης ποτισμένος με τη δίψα της λευτεριάς γράφει γεμάτος φλόγα, περιγράφοντας την τρομερή προέλαση των Οθωμανών στρατευμάτων από το Οροπέδιο.

   Όσο κι αν ο ποιητικός του λόγος ήταν αδόκιμος, ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης φρόντισε να μεταφέρει στο χαρτί το πάθος και τον πόνο του.

   Περ' απ' αυτό το έργο όμως ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης έγραψε κι άλλα ποιήματα. Όσο ζούσε έγραφε! Πότε για την λευτεριά, πότε για τον έρωτα, πότε συγκινημένος από τις κοινωνικές συνθήκες. Ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης έκανε οικογένεια στην Καβάλα, και ζει ακόμη η γυναίκα του γιου του κ. Μάχη Κωνσταντινίδη.

   Πριν από λίγες βδομάδες ένας νέος Γουβιανός, ο Βαγγέλης Μπαριτάκης, αποφάσισε να πάει στην Καβάλα. Συνάντησε ανθρώπους και μνήμες, είδε το άγαλμα του Ιωάννη Κωνσταντινίδη (αλήθεια, οι Καβαλιώτες τον τίμησαν με άγαλμα, εμείς;) Και πρόσφερε εκ μέρους του Πολιτιστικού Συλλόγου Γουβών ένα στεφάνι στη μνήμη του Γουβιανού ποιητή.

   Ο κ. Μπαριτάκης, ένας απλός άνθρωπος που είδε πως δεν πρέπει να ξεχνιούνται όσοι πρόσφεραν στον τόπο, επισκέφτηκε Καβαλιώτικες εφημερίδες, αναζήτησε παλιά δημοσιεύματα του ποιητή…

   Στην Καβάλα έχει τυπωθεί απότ ο φιλόλογο Κ. Χιόνη ένας ογκώδης τόμος με το έργο του ποιητή!

Και ο Καβαλιώτικος τύπος, έγραψε σχετικά (εφημ. Πρωινή 12-6-1986):

ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠ' ΤΙΣ ΓΟΥΒΕΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΚΑΒΑΛΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

   Επισκέπτης απ' τις Γούβες της Κρήτης ο Βαγγέλης Μπαριτάκης μας έφερε μηνύματα και μνήμες απ' την πατρίδα του Καβαλιώτη (όπως θέλουμε εμείς) ποιητή Γιάννη Κωνσταντινίδη. Ένα ενημερωτικό αλλά και ενδιαφέρον του σημείωμα αντιγράφουμε στη συνέχεια με την ελπίδα ότι θ' αποτελέσει την αφορμή για μια συνεργασία προβολής και τιμής στο έργο του ποιητή.

   Από το χωριό της μάνας του ποιητή Ιωάννη Κωνσταντινίδη στις Γούβες Ηρακλείου Κρήτης ξεκίνησα και ήλθα στην Καβάλα την όμορφη Μακεδονίτικη πόλη που έζησε και αγωνίσθηκε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ο ποιητής αγωνιστής και λυράρης Ιωάννης Κωνσταντινίδης να καταθέσω δάφνινο στεφάνι στην προτομή του ποιητή για ελάχιστο φόρο τιμής. Και ένας άλλο λόγος που με έκανε να έλθω από την Κρήτη στην Καβάλα είναι ότι θέλω να ευχαριστήσω από τον τύπο και προσωπικά τους συγγενείς του ποιητή και τους Καβαλιώτες που ετίμησαν και τιμούν τον Ιωάννη Κωνσταντινίδη και τα έργα του.

   Και εμείς στις Γούβες Ηρακλείου Κρήτης εκτιμούμε σαν χωριανό μας τον Ιωάννη Κωνσταντινίδη και τους αγώνες του από την εποχή που ζούσε και συχνοερχόταν στις Γούβες στο πατρικό του σπίτι που υπάρχει ακόμα και κατοικείται. Στις Γούβες έχουμε ονομάσει ένα δρόμο με το όνομα του ποιητή. Και στο Δημοτικό Σχολείο Γουβών έχουμε κρεμάσει στον τοίχο μια μεγάλη φωτογραφία του Ιωάννη Κωνσταντινίδη από την εποχή που ζούσε. Τώρα στις Γούβες Ηρακλείου έχουμε κάνει ορισμένες συζητήσεις να στήσουμε μια προτομή του ποιητή. Και ο Δήμος Ηρακλείου εκτιμώντας τον Ιωάννη Κωνσταντινίδη έχει ονομάσει ένα δρόμο της πόλης με το όνομα “Ιωάννης Κωνσταντινίδης ποιητής αγωνιστής”. Ο πολιτιστικός σύλλογος του οροπεδίου Λασιθίου εκτιμώντας τη μεγάλη ιστορική αξία του ποιητικού έργου του Ιωάννη Κωνσταντινίδη “Η εκστρατεία του Ομέρ Πασά κατά του Λασιθίου”, τύπωσε 2.000 βιβλία για να διαβάσουν αυτό το αξιόλογο βιβλίο στην Κρήτη. Στην κωμόπολη Πόμπια Μεσσαράς Ηρακλείου στον τάφο του Καπετάν Μιχάλη του Κόρακα έχουν χαράξει τα παρακάτω λόγια που έχει γράψει ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης στον Καπετάν Μιχάλη.

Έπρεπε στην ψηλότερη

κορφή του Ψηλορείτη

το μνήμα σου να γίνει.

Και να σ' αφήσουν ανοιχτή

πολεμική θυρίδα.

Τη νύχτα να σηκώνεσαι

τον τάφο σου ν' αφήνεις.

Για να φυλάεις και νεκρός

ακόμα την πατρίδα.

   Τώρα έχουμε πληροφορηθεί ότι πρόκειται να ηχογραφίσει ένα μεγάλο δίσκο ο Γεραπετρίτης Μουσικοσυνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος με ποιήματα του Ιωάννη Κωνσταντινίδη. Το καλοκαίρι που μας πέρασε έγιναν ραδιοεκπομπές από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς Χανίων και Ηρακλείου Κρήτης για την ζωή, τους αγώνες και τα ποιήματα του Ιωάννη Κωνσταντινίδη. Στην Κρήτη στο μέλλον πρέπει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γουβών ή η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηρακλείου να εκδόσουν ένα πολυσέλιδο τόμο με τα αξιόλογα στοιχεία και ποιήματα του Ιωάννη Κωνσταντινίδη, έτσι θα μάθει καλύτερα ο λαός της Κρήτης πόσο αγαπούσε ο ποιητής την πατρίδα του Κρήτη, την Καβάλα και τον ελληνισμό και πως αγωνιζόταν ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης όταν ζούσε για να ελευθερωθεί η Κρήτη και η Ελλάδα από τον τούρκικο ζυγό.

Μπαριτάκης Βαγγέλης

Γούβες Ηρακλείου Κρήτης

(Δημοσιευμένο στην Ηρακλειότικη εφημερίδα "Δημοκράτης" 8/2/1987)

Βιβλιοπαρουσίαση του Δημοσιογράφου Νίκου Ε. Μαρκάκη στην εφημερίδα "Πατρίς"

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΠΑΡΙΤΑΚΗ

Ο ΓΟΥΒΙΑΝΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ Χ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΛΟΓΙΟΣ 1832-1870

Κριτική του Δημοσιογράφου ΝΙΚΟΥ Ε. ΜΑΡΚΑΚΗ

(εφημερίδα "Πατρίς")

Λόγιε, τους αγώνες σου

δεν πρέπει να ξεχνούμε

γιατί κι αυτοί είναι αφορμή

και χωρίς Τούρκους ζούμε.

Β. Μπαριτάκης

   Από συγκυρία και μόνο, τη μερίδα του λέοντος καταλαμβάνουν οι μορφές εκείνες της ιστορίας μας που είχαν την τύχη να πρωταγωνιστήσουν σε δεδομένες στιγμές, να διαδραματίσουν περισσότερο εμφανή ρόλο στα πεδία των μαχών, της επιστήμης, της τέχνης κ.λ.π. Και να περιοριστούν έτσι σε δευτερεύοντα ρόλο, στο περιθώριο,άλλες προσωπικότητες που με μικρό έστω λιθαράκι τους συνέλαβαν κι αυτοί στην όλη οικοδομή, στο επίτευγμα, στο κατόρθωμα…

   Ο παραμερισμός και πολλές φορές η πλήρης εκμηδένιση και εξαφάνιση των δευτεροκλασάτων, τότε και μόνο τερματίζεται, όταν κάποιος φροντίσει να τους ανασύρει στην επιφάνεια από τη μέχρι τώρα αφάνεια και λήθη.

   Φαινόμενο ταυτόσημο με τη δουλειά του δύτη που ανασύρει από το βυθό της θάλασσας αγγεία και άλλους πολύτιμους θησαυρούς πανάρχαιων χρόνων και πολιτισμών που πο΄τε δεν έφθασαν στον προορισμό τους εξαιτίας ναυαγίων!!!

Το ρόλο του δύτη, αυτοδύτη μάλλον, υποδύθηκε και ο Γουβιανός οικοδόμος Βαγγέλης Γ. Μπαριτάκης, ο οποίος με δική του και μόνο πρωτοβουλία και με καθοδηγητή το ένστικτο και τον πατριωτισμό του, έφερε στην επιφάνεια από το περιθώριο το χωριανό του Λεωνίδα Χ. Γεωργιάδη-Λόγιο, τη σημαντική αυτή μορφή των ματωμένων χρόνων της Κρήτης, της εποχής του αναβρασμού με τις εξεγέρσεις και επαναστάσεις των Κρητικών για την αποτίναξη του μακραίωνος τούρκικου ζυγού.

   Με ηφαιστειακή έκρηξη μοιάζει συνήθως η προσπάθεια του ερευνητή να συγκεντρώσει, διασταυρώσει και ταξινομήσει στοιχεία και πληροφορίες, γύρω από τον ήρωα του, την καταγωγή του, τη δράση του, την επίγεια διαδρομή του κ.λ.π. Ζωτική ανάγκη και άκρως εποικοδομητική αποδεικνύεται η προσπάθεια διερεύνησης και καταγραφής λεπτομερειών γύρω από το αντικείμενό του.

Η γοητεία μιας έρευνας οφείλεται κυρίως στις αποκαλύψεις αγνώστων μέχρι στιγμής, στοιχείων γύρω από τον ερευνόμενο. Πρόκειται για μια δημιουργική προσπάθεια που κατά τα λεγόμενα μεταβάλλει το “νυ픨σε “αεί”, καθιστά, δηλαδή, “κτήμα ες αεί” όλων μας, το αποτέλεσμα της έρευνάς του.

   Στο ολιγοσέλιδο μα γεμάτο ουσία και αξία σύγγραμμά του “Ο Γουβιανός Λεωνίδας Χ. Γεωργιάδης-Λόγιος 1832-1870” ο Β. Μπαριτάκης ζωγραφίζει με σχολαστική επιμέλεια το άξιο αυτό τέκνο των Γουβών που με τη δράση του έλαμψε σε μια δύσκολη περίοδο της Κρητης και έδωσε το “παρών” του έκαμε έντονη τη παρουσία του, στους μακροχρόνιους αγώνες της και παράλληλα, τίμησε τη γενέτειρά του.

Στα προλεγόμενα του, ο συγγραφέας αποκαλύπτει το σκοπό του και δικαιολογεί την απόφαση του να ζωντανέψει τον ήρωα του:

“Και οι Γούβες, το χωριό του Λεωνίδα Γεωργιάδη Λόγιου, ήταν σκλαβωμένο από πολλούς αιώνες από τους Τούρκους και αντιστεκόταν και σ' αυτούς τους κατακτητές. Πολλοί ανώνυμοι και επώνυμοι οπλαρχηγοί, καπετάνιοι, αντάρτες και αγωνιστές από τις Γούβες , πολέμησαν τους Τούρκους κατά την εποχή του Λογίου για τη λευτεριά του λαού μας. Από τους επώνυμους Γουβιανούς αγωνιστές, ήταν μεταξύ άλλων, και ο Λεωνίδας που παράλληλα ήταν και μια μεγάλη πολιτική προσωπικότητα του 1860-1870. Και έιχε προσφέρει ανεκτίμητους αγώνες αυτά τα χρόνια”.

   Έχουν γραφτεί πολλά για το Λόγιο, για τη ζωή και τους αγώνες του. Σ' αυτό το βιβλίο δημοσιεύονται βασικά στοιχεία από εφημερίδες, βιβλία, έγγραφα. Ο Β. Μπαριτάκης προβαίνει, ουσιαστικά, σε μια καταγραφή κειμένων για το Λόγιο από διάφορες πηγές όπως: το “Παλίμψηστον” της Βικελαίας Βιβλιοθήκης (8ο και 9ο τεύχος) στα οποία τεύχη ο γνωστός ιστορικός και Κρητικολόγος γιατρός Μανόλης Δετοράκης παρουσιάζει διάπλατα το Γουβιανό πολεμιστη, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης, το Αρχείο Ιστορικού Μουσείου της Κρήτης και το Αρχείο Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρίας.

   Με την καταγραφή και συμπληρωματική αφήγηση του ολοκληρώνει το γενεαλογικό δέντρο του Λόγιου και την εικόνα της εποχής και των ανθρώπων που έζησε.

   Το βιβλίο είναι και μια απόδειξη ότι υπάρχουν και σήμερα συγγραφείς που χωρίς να γνωρίζουν πολλά γράμματα, χωρίς να έχουν πτυχία και περγαμηνές, παρά με μόνα εφόδια τη δύναμη της θέλησης και την αποφασιστικότητά τους προσφέρουν πολλά με την κάθε είδους έρευνά τους. Προσφορές που “ζυγίζουν” κατά πολύ και κάνουν πιο υπολογίσιμη την προσπάθειά τους.

   Με την απλή, λαϊκή και ανεπιτήδευτη αφήγησή του ο Β. Μπαριτάκης δημιουργεί ένα στενό “κλοιό” γύρω από το Λόγιο, την προσωπικότητα αυτή με τους πολλούς ρόλους: δάσκαλος στην Ιεράπετρα, φιλόλογος-νομικός με σπουδές στη Γαλλία και εκλεγμένος Γενικός Γραμματέας της Προσωρινής Κυβέρνησης της Κρήτης(1.2.1867). Με την οικογένειά του σαν σύνολο “ωφέλησε τα μέγιστα τη λευτεριά την ανθρωπιά, την προκοπή και τον πολιτισμό μας”.

   Στο πλευρό του Πομπιανού Μιχάλη Κόρακα και άλλων οπλαρχηγών της εποχής, που ήσαν αντίθετοι στην ηγεμονία στην ηγεμονία της Κρήτης υπό τον Άγγλο πρίγκηπα Αλφρέδον, έδωσε τη δική του μάχη για την ένωση της νήσου με την Ελλάδα.

Πρόλαβε όμως ο Ισμαήλ Πασάς, τον συνέλαβε, τον έκλεισε στη φυλακή και αργότερα τον εξόρισε από το νησί. Στην Αθήνα όπου κατέφυγε, συνέχισε τη δράση του κατά των Τούρκων.

   Το Μάρτη του 1869 ο στρατιωτικός διοικητής Ανατολικών Επαρχιών Κρήτης Μεχμέτ Αλή Πασάς προσέφερε 200 Οθωμανικές λίρες σε όποιον φονεύσει ή παραδώσει ζωντανό στην εξουσία το Λεωνίδα Γεωργιάδη από τις Γούβες!!!

   Το τέλος του Λογίου υπήρξε τραγικό: αυτοκτόνησε με περίστροφο στη Σύρο όπου είχε αυτοεξοριστεί το Μάη του 1870, για λόγους που δεν έχουν διευκρινιστεί πλήρως. Κατά πάσα πιθανότητα όπως ήταν οικονομικοί και συναισθηματικοί λόγοι, δεδομένου ότι τελευταία είχε καταστεί αντικείμενο συκοφαντιών οι οποίες υπέσκαψαν την ψυχική του ισορροπία.

   Το πατρικό του σπίτι στις Γούβες σώζεται και συντηρείται και σήμερα ακόμη, καθώς και μια φωτογραφία του βγαλμένη από το 1870. Όπως μας αποκαλύπτει ο Β. Μπαριτάκης, σαν ανταμοιβή της μεγάλης προσφοράς του Λόγιου, οι Γουβιανοί σκοπεύουν να διαλευκάνουν πλήρως τους λόγους αυτοκτονίας του, τον επαναπατρισμό των των οστών του από τη Σύρο, την ανέγερση προτομής του στο χωριό και την ονομασία προς τιμήν του της λεωφόρου που φέρνει προς τις Γούβες.

   Το υπό κρίση βιβλίο μας δεν είναι και τόσο πρόσφατο, αφήνει όμως αρκετό χρονικό περιθώριο για μια εντατικότερη και πληρέστερη έρευνα γύρω από την προσωπικότητα του Γουβιανού πατριώτη . Ο Β. Μπαριτάκης με το βιβλίο του αυτό αυτοδεσμεύεται για τη συνέχεια… Το χρέος του προς το Λόγιο είναι ιερό και απαράγραπτος κανόνας.

   Άλλωστε, απόδειξη της λατρείας και εκτίμησης του προς τον πρόγονο-χωριανό του αποτελούν οι δικής του έμπνευσης, μαντινάδες:

-Νά 'τανε σαν το Λόγιο

στον κόσμο όλοι οι ανθρώποι

θα 'τανε η γης ειρηνική

κι ελεύθεροι όλοι οι τόποι.

-Δυο Λεωνίδες γέννησαν

η Σπάρτη και η Κρήτη

κι αθάνατη η δόξα τους

ωσάν τον Ψηλορείτη.

-Ένα καιρό η Κρήτη μας

φάρο είχε στο σκοτάδι

και πυξίδα προς ελευθεριά

το Λόγιο Γεωργιάδη.

Πετροκεφάλι Γενάρης 2001

(Δημοσιευμένο της εφημερίδα "Πατρίς")

Άρθρο του Νικόλαου Κ. Σκουραδάκη στην εφημερίδα "Πατρίς" για τον Βαγγέλη Μπαριτάκη

 Ένας Γουβιανός συγγραφέας στοχαστής

Του Νικόλαου Κ. Σκουραδάκη

   Ο Βαγγέλης Μπαριτάκης είναι ένας άξιος εργάτης του πολιτισμού μας, ζει και κατοικεί στο όμορφο και γραφικό χωριό του τις Γούβες και αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει, είναι ότι παραμένει όρθιος, στη μεγάλη επέλαση της αδιαφορίας, του νεοπλουτισμού, καταναλωτισμού και κομματικού ρουσφετιού, που στα τελευταία χρόνια έχει ισοπεδώσει τους νεοέλληνες.

   Ενεργός και προβληματισμένος πολίτης, συγγραφέας μεθοδικός και κατανοητός από το μέσο πολίτη, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, ξετυλίγει τις ρίζες του πολιτισμού μας, που στο πέρασμα των αιώνων έχουν ξεπηδήσει και από το χωριό του τις Γούβες.

   Με μια όμορφή του εργασία, σε βιβλίο που κυκλοφορεί “Λεωνίδας Χ. Γεωργιάδης Λόγιος, 1832-1870”. Με άγνωστα μέχρι σήμερα ντοκουμέντα, ακόμη και για τους Γουβιανούς συντοπίτες του, είναι ένα βιβλίο που ο συγγραφέας δίνει την ψυχή και το μεγαλείο της καρδιάς του Λεωνίδα Χ. Γεωργιάδη, του ανθρώπου εκείνου που έδωσε τα πάντα για την πατρίδα του, στο συνάνθρωπό μας, στην Κρήτη μας, στα δύσκολα εκείνα χρόνια της Τουρκοκρατίας και που θα παρέμενε άγνωστος στο ευρύ κοινό αν δεν τον έφερνε στην επιφάνεια ο Βαγγέλης Μπαριτάκης.

   Ακόμη μια δεύτερή του εργασία αξιόλογη είναι “Ιωάννης Κ. Κωνσταντινίδης Γουβιανός Καβαλιώτης ποιητής”. Είναι μια δουλειά του που ομορφαίνει και ξεχωρίζει στο περιοδικό του Λογοτεχνικού συνδέσμου Ηρακλείου. 7ος τόμος σελίς 255-264.

   Τελευταία εργασία του και που θα παρουσιαστεί μέχρι τα Χριστούγεννα, είναι ένα ακόμη καινούργιο του βιβλίο “Οι Γούβες” όπου και θα αναφέρεται στην ιστορία, την παράδοση και τον πολιτισμό της περιοχής του. Τελειώνοντας, θέλω να τον ευχαριστήσω για τα όμορφα λόγια, που μου έγραψε στην αφιέρωση που μου έκανε και που μου κάνει την τιμή να με αναγνωρίζει φίλο του, γιατί… για μένα ο Βαγγέλης Μπαριτάκης είναι ένας φύλακας άγγελος της παράδοσης και του πολιτισμού μας, αντιστέκεται με το λόγο του και τα έργα του, κι αυτό το κάνει σε ένα τόπο που έχει μια ραγδαία αναπτυσσόμενη στα τελευταία χρόνια σε πλούτο, τουριστική μας περιοχή.

Οκτώβριος '99

(Δημοσιευμένο στην Εφημερίδα "Πατρίς" στις 24 Οκτωβρίου 1999)

Εκπομπή "Πρώτη Θέση" 20/5/13

Εκπομπή "Πρώτη Θέση" 20/5/13 του TV Creta.

Ο Βαγγέλης Μπαριτάκης για τη Μάχη της Κρήτης.