Μια ατίμητη μάχη της Κρήτης στις Γούβες στα Πελεκητά

Μια ατίμητη μάχη της Κρήτης στις Γούβες στα Πελεκητά

Φέτος το 2020, στις 21 του Μάη, αρχίζει η ογδοηκοστή επέτειος από τις Μάχες της Κρήτης τον Μάιο του 1941. Μία από αυτές τις μάχες και νίκες των στρατιωτών και των πολιτών μας, ήταν στις Γούβες, στα πελεκητά.

Πολλές φορές έχω γράψει και αναλύσει αυτή την πραγματικότητα σε βιβλία μου, σε εφημερίδες, στα ραδιόφωνα και στην τηλεόραση. Μισό αιώνα προτείνω με διάφορους τρόπους στις εκάστοτε αρχές των Γουβών και στον σημερινό δήμο Χερσονήσου να κάνουμε κάθε Μάη στις Γούβες στα πελεκητά ένα τιμητικό μνημόσυνο, για το αίμα των στρατιωτών και των πολιτών μας που χύθηκε εκεί για τη λευτεριά μας.

Αλλά επί 80 χρόνια αυτό το τιμητικό μνημόσυνο δεν έγινε από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές των Γουβών, γιατί δεν θα μας έφερνε ρουσφετοψηφομαζώματα, ευρωμαζώματα και αυτοπροβολές μας. Αυτή η αναμφισβήτητη πραγματικότητα μας υποδεικνύει ότι ποτέ δεν θα γίνει αυτό το μνημόσυνο στις Γούβες στα πελεκητά.

Γι’ αυτό εγώ αναγκάστηκα να αποφασίσω πως φέτος στις 20 του Μάη μετά τον εκκλησιασμό, θα πάω μονάχος μου στο καμαράκι στις Γούβες στα πελεκητά να κάνω μια υπόκλιση, να κάνω τον σταυρό μου κι ενός λεπτού σιγή και να τραγουδήσω τον εθνικό μας ύμνο, που στο τέλος λέει “χαίρε ω χαίρε λευτεριά”. Αυτό όμως που ξέχασα να γράψω είναι ότι πριν κάνω αυτές τις τιμητικές πράξεις, θα πάω στην πρώην αμερικάνικη βάση, έξω από το δημαρχείο του ζάπλουτου δήμου Χερσονήσου, στο άλσος ή ανθόκηπο του, να κόψω ένα μαγιάτικο λουλουδάκι να το καταθέσω στο περβάζι στο καμαράκι, στις Γούβες στα πελεκητά. Έτσι θα έχω να λέω ότι από τον ζάπλουτο δήμο Χερσονήσου πρόσφερα ένα λουλούδι και σε αυτή την τιμητική μου πράξη.

Τελειώνοντας δε μπορώ να μην γράψω ότι πάρα πολλές φορές έχω προτείνει και παρακαλέσει με διάφορους τρόπους τις αρχές των Γουβών και του δήμου Χερσονήσου, να στήσουμε μια τεράστια πέτρα ηρώον στα πελεκητά, που στην κορυφή της να κυματίζει όλες τις μέρες του κάθε χρόνου η ελληνική σημαία, που να τιμάμε μόνιμα και για πάντα αυτή τη μάχη και τη νίκη των στρατιωτών και πολιτών μας.

Επίσης πολλές φορές έχω προτείνει και παρακαλέσει τις αρχές των Γουβών και του δήμου Χερσονήσου να στήσουμε άλλη μια μεγάλη πέτρα ηρώον κοντά στον Άγιο Κωνσταντίνο, όπου τρία Γουβιανά άοπλα παλικάρια έκαναν στις 19/5/1941 την απαγωγή του οπλίσμένου Γερμανού αξιωματικού Ότο Λούνερ. Στη συνέχεια τους πρόδωσε κάποιος που δεν ήταν Γουβιανός και τους εκτέλεσαν οι ναζί στις 6/8/1941 στον Καρτερό μαζί με το Νομάρχη Ηρακλείου Ιωάννη Τσατσαρωνάκη.

Έτσι πάντα όλες οι δικές μου προτάσεις απορρίπτονται και θα απορρίπτονται γιατί δε γεμίζουν κανενός μας τις τσέπες δεσμίδες ευρώ.

Στις Γούβες στα Πελεκητά, Χίτλερ την πρώτη μάχη,

την έχασες κι αρχίσανε της ήττας σου τα “πάθη”.

 Στην παλιά φωτογραφία ο Μπαριτάκης Βαγγέλης συζητά με τον μακαρίτη Ανωπολιώτη Γιάννη Χατζάκη ή Χατζή, που τραυματίστηκε στη Μάχη στα Πελεκητά τον Μάη του 1941.

(Δημοσιευμένο στην εφημερίδα "Πατρίς" στις 19/5/2020)