ΓΟΥΒΙΑΝΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Γέννημα θρέμμα, Καστρινέ
και Μυλοποταμίτη,
του καπετάν Μιχάλη γιε,
Βαρβαροπεδιαδίτη.
Το σώμα σου κι αν πέθανε,
κάθε έργο σου φωτίζει,
κι ό,τι ‘γραψες κάθε κακό,
συχνά περιορίζει.
Σ’ όλο τον κόσμο δίνουν φως
όλα σου τα βιβλία,
και για αυτούς που τα μελετούν,
είναι περιουσία.
Εξήντα χρόνια σε τιμούν,
Ηράκλειο και Κρήτη
κι αθρώποι προοδευτικοί
απ’ όλο τον πλανήτη.
Νίκο, πάντα φερνόσουνα
με τους πιο καλούς τρόπους
και η δουλειά σου ήτανε
να αγαπάς τσ’ ανθρώπους.
Κλέφτες, φονιάδες και ληστές
δεν σ’ άρεσε να σώσεις,
ξεκάθαρα τους τα ‘γραφες,
για να τους διορθώσεις.
Στις χώρες που ταξίδευες
σε ικανοποιούσε,
όταν θα σε ρωτούσανε:
“Έλληνα, από πού ‘σαι;”.
Σχεδόν όλοι οι Κρητικοί
πάντα περήφανοι ‘ναι,
γιατί ο Καζαντζάκης μας
από την Κρήτη είναι.
Του Καζαντζάκη να ‘μοιαζαν
στον κόσμο οι αθρώποι,
θα ‘ταν η Γη ειρηνική
κι ελεύθεροι όλοι οι τόποι.
Να ζούσες, Καζαντζάκη μας,
ετούτηνιε την ώρα,
να δεις για λίγους οι λαοί
τραβούν την ανηφόρα.
Μια προτομή σου κάνανε
στου Κάστρου την πλατεία,
γιατ’ είσ’ εσύ ελεύθερος
κι αυτή “Ελευθερία”.
Στην πλατεία της λευτεριάς
του Κάστρου που βαδίζω,
την προτομή σου όταν θα δω,
τηνε καλημερίζω.
Στο Κάστρο σ’ ένα θέατρο
έδωσαν τ’ όνομά σου,
για να τιμούνε μόνιμα
την καθαρή ανθρωπιά σου.
Στου Κάστρου το Ιστορικό
Μουσείο με μεράκι
τονε τιμούνε μόνιμα
τον Νίκο Καζαντζάκη.
Στου Κάστρου το Ιστορικό
Μουσείο έχουν κάνει
του Καζαντζάκη αίθουσες
κι όποιος τις δει δεν χάνει.
Και στους Βαρβάρους σού ‘καναν
Μουσείο Καζαντζάκη
κι όποιος το δει, το μελετά
για να τονε διδάσκει.
Ο Δήμος του Ηράκλειου
κι ο Δήμος Καζαντζάκη
πολλές φορές σε τίμησαν
με πάθος και μεράκι.
Και τα πανεπιστήμια
πάντοτε σε τιμούνε
κι απ’ τα γραφτά σου ψάχνουνε
τρόπους να διδαχτούνε.
Το όνομά σου δώσαμε
στ’ αεροδρόμιό μας,
για να τιμάει διεθνώς
τον τόπο τον δικό μας.
Σε κάθε πόλη και χωριό,
σε δρόμο ή δρομάκι
πρέπει να δώσουν τ’ όνομα
του Νίκου Καζαντζάκη.
Στις Γούβες που ‘ναι ο τόπος μου
σε τιμούν, Καζαντζάκη,
γιατί τ’ όνομά σου ‘δωκαν
σ’ ένα μακρύ δρομάκι.
Στο Μαρτινέγκο ο τάφος σου
ήλιος, φεγγάρι κι άστρο
και δίνει φως ελευθεριάς
σ’ ολόκληρο το Κάστρο.
Όσες φορές στον τάφο σου
πηγαίνω, Καζαντζάκη,
σου αφήνω για φόρο τιμής
ένα γαρυφαλάκι.
Αυτοί που κάνουν τους καλούς,
αυτοί καλοί δεν είναι,
αυτοί τον Καζαντζάκη μας
κρυφά κατηγορούνε.
Όσοι ‘χουνε στενά μυαλά
και σε κατηγορούνε
κομμουνιστή και άθεο συχνά
σ’ αποκαλούνε.
Το Νόμπελ δε σου δώσανε
κι οι ξένοι οι εχθροί σου,
γιατί ήσουνε Χριστιανός
και ελεύθερη η γραφή σου.
Απ’ τον Θεό και τους λαούς
δεν είσαι αφορισμένος
ούτε από τον Ιησού Χριστό
αναθεματισμένος.
Οι εχθροί σου αν μπορούσανε
θα σ’ έκαναν ρεζίλι
και θα σ’ αφήναν άθαφτο,
να σ’ έτρωγαν οι σκύλοι.
Μα ‘γω ‘μαι καζαντζακικός
κι όσο μπορώ θα μείνω
κι όταν θα πιω κρυγιό νερό,
στη μνήμη σου το πίνω.
Εγώ ‘μαι καζαντζακικός
κι ό,τι θένε ας πούνε
κι ας με κρυφά αφορέσουνε
κι ας μ’ αναθεματούνε.
Μία βραδιά σε εκδήλωση
του Νίκου Καζαντζάκη
θα χορέψω ζεϊμπέκικο,
τον Ζορμπά του Μουντάκη.
Να ‘μουν συνθέτης, στιχουργός,
δίσκο θα ‘χα γραμμένο,
στον Καζαντζάκη που τιμώ
θα ‘χα αφιερωμένο.
και Μυλοποταμίτη,
του καπετάν Μιχάλη γιε,
Βαρβαροπεδιαδίτη.
Το σώμα σου κι αν πέθανε,
κάθε έργο σου φωτίζει,
κι ό,τι ‘γραψες κάθε κακό,
συχνά περιορίζει.
Σ’ όλο τον κόσμο δίνουν φως
όλα σου τα βιβλία,
και για αυτούς που τα μελετούν,
είναι περιουσία.
Εξήντα χρόνια σε τιμούν,
Ηράκλειο και Κρήτη
κι αθρώποι προοδευτικοί
απ’ όλο τον πλανήτη.
Νίκο, πάντα φερνόσουνα
με τους πιο καλούς τρόπους
και η δουλειά σου ήτανε
να αγαπάς τσ’ ανθρώπους.
Κλέφτες, φονιάδες και ληστές
δεν σ’ άρεσε να σώσεις,
ξεκάθαρα τους τα ‘γραφες,
για να τους διορθώσεις.
Στις χώρες που ταξίδευες
σε ικανοποιούσε,
όταν θα σε ρωτούσανε:
“Έλληνα, από πού ‘σαι;”.
Σχεδόν όλοι οι Κρητικοί
πάντα περήφανοι ‘ναι,
γιατί ο Καζαντζάκης μας
από την Κρήτη είναι.
Του Καζαντζάκη να ‘μοιαζαν
στον κόσμο οι αθρώποι,
θα ‘ταν η Γη ειρηνική
κι ελεύθεροι όλοι οι τόποι.
Να ζούσες, Καζαντζάκη μας,
ετούτηνιε την ώρα,
να δεις για λίγους οι λαοί
τραβούν την ανηφόρα.
Μια προτομή σου κάνανε
στου Κάστρου την πλατεία,
γιατ’ είσ’ εσύ ελεύθερος
κι αυτή “Ελευθερία”.
Στην πλατεία της λευτεριάς
του Κάστρου που βαδίζω,
την προτομή σου όταν θα δω,
τηνε καλημερίζω.
Στο Κάστρο σ’ ένα θέατρο
έδωσαν τ’ όνομά σου,
για να τιμούνε μόνιμα
την καθαρή ανθρωπιά σου.
Στου Κάστρου το Ιστορικό
Μουσείο με μεράκι
τονε τιμούνε μόνιμα
τον Νίκο Καζαντζάκη.
Στου Κάστρου το Ιστορικό
Μουσείο έχουν κάνει
του Καζαντζάκη αίθουσες
κι όποιος τις δει δεν χάνει.
Και στους Βαρβάρους σού ‘καναν
Μουσείο Καζαντζάκη
κι όποιος το δει, το μελετά
για να τονε διδάσκει.
Ο Δήμος του Ηράκλειου
κι ο Δήμος Καζαντζάκη
πολλές φορές σε τίμησαν
με πάθος και μεράκι.
Και τα πανεπιστήμια
πάντοτε σε τιμούνε
κι απ’ τα γραφτά σου ψάχνουνε
τρόπους να διδαχτούνε.
Το όνομά σου δώσαμε
στ’ αεροδρόμιό μας,
για να τιμάει διεθνώς
τον τόπο τον δικό μας.
Σε κάθε πόλη και χωριό,
σε δρόμο ή δρομάκι
πρέπει να δώσουν τ’ όνομα
του Νίκου Καζαντζάκη.
Στις Γούβες που ‘ναι ο τόπος μου
σε τιμούν, Καζαντζάκη,
γιατί τ’ όνομά σου ‘δωκαν
σ’ ένα μακρύ δρομάκι.
Στο Μαρτινέγκο ο τάφος σου
ήλιος, φεγγάρι κι άστρο
και δίνει φως ελευθεριάς
σ’ ολόκληρο το Κάστρο.
Όσες φορές στον τάφο σου
πηγαίνω, Καζαντζάκη,
σου αφήνω για φόρο τιμής
ένα γαρυφαλάκι.
Αυτοί που κάνουν τους καλούς,
αυτοί καλοί δεν είναι,
αυτοί τον Καζαντζάκη μας
κρυφά κατηγορούνε.
Όσοι ‘χουνε στενά μυαλά
και σε κατηγορούνε
κομμουνιστή και άθεο συχνά
σ’ αποκαλούνε.
Το Νόμπελ δε σου δώσανε
κι οι ξένοι οι εχθροί σου,
γιατί ήσουνε Χριστιανός
και ελεύθερη η γραφή σου.
Απ’ τον Θεό και τους λαούς
δεν είσαι αφορισμένος
ούτε από τον Ιησού Χριστό
αναθεματισμένος.
Οι εχθροί σου αν μπορούσανε
θα σ’ έκαναν ρεζίλι
και θα σ’ αφήναν άθαφτο,
να σ’ έτρωγαν οι σκύλοι.
Μα ‘γω ‘μαι καζαντζακικός
κι όσο μπορώ θα μείνω
κι όταν θα πιω κρυγιό νερό,
στη μνήμη σου το πίνω.
Εγώ ‘μαι καζαντζακικός
κι ό,τι θένε ας πούνε
κι ας με κρυφά αφορέσουνε
κι ας μ’ αναθεματούνε.
Μία βραδιά σε εκδήλωση
του Νίκου Καζαντζάκη
θα χορέψω ζεϊμπέκικο,
τον Ζορμπά του Μουντάκη.
Να ‘μουν συνθέτης, στιχουργός,
δίσκο θα ‘χα γραμμένο,
στον Καζαντζάκη που τιμώ
θα ‘χα αφιερωμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου