ΓΟΥΒΙΑΝΕΣ ΜΑΝΤΙΝΙΑΔΕΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ (1957-2007)

ΓΟΥΒΙΑΝΕΣ  ΜΑΝΤΙΝΙΑΔΕΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ (1957-2007) 

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΠΑΡΙΤΑΚΗ

Γέννημα θρέμμα καστρινέ και μυλοποταμίτη
Του καπεταν Μιχάλη γιε, βαρβαροπεδιαδίτη

Το σώμα σου κι αν πέθανε, κάθε έργο σου φωτίζει
Κι ο,τι ‘γραψες κάθε κακό, πάντα περιορίζει

Σ’ όλο τον κόσμο δίνουν φως όλα σου τα βιβλία
Και για αυτούς που τα μελετούν, είναι περιουσία

Πενήντα χρόνια σε τιμούν, Ηράκλειο και Κρήτη
Κι ανθρώποι προοδευτικοί, απ’ όλο τον πλανήτη

Νίκο πάντα φερνόσουνα με τους πιο καλούς τρόπους
Και οι δουλειά σου ήτανε, να αγαπάς τσ’ ανθρώπους

Κλέφτες, φονιάδες και ληστές, δε σ’ άρεσε να σώσεις
Ξεκάθαρα τους τα ‘γραφες για να τους διορθώσεις

Στις χώρες που ταξίδευες σε ικανοποιούσε
Όταν θα σε ρωτούσανε, Έλληνα από που ‘σαι;

Σχεδόν όλοι οι Κρητικοί πάντα περήφανοι ‘ναι
Γιατί ο Καζαντζάκης μας από την Κρήτη είναι

Του Καζαντζάκη να ‘μοιαζαν στον κόσμο όλοι οι ανθρώποι
Θα ‘ταν η γη ειρηνική κι ελεύθεροι όλοι οι τόποι

Να ζούσες Καζαντζάκη μας ετούτηνιε την ώρα
Να δεις για λίγους οι λαοί τραβούν την ανηφόρα

Μια προτομή σου κάνανε στου κάστρου την πλατεία
Γιατί ‘σαι ‘συ ελεύθερος κι αυτή ελευθερία

Στην πλατεία της λευτεριάς του κάστρου όταν βαδίζω
Την προτομή σου όταν θα δω, τηνε καλημερίζω

Στο κάστρο σ’ ένα θέατρο έδωσαν τ’ όνομα σου
Για να τιμούνε μόνιμα τη καθαρή ανθρωπιά σου

Στου κάστρου το ιστορικό μουσείο, με μεράκι
Τονε τιμούνε μόνιμα το Νίκο Καζαντζάκη

Στου κάστρου το ιστορικό μουσείο έχουν κάνει
Του Καζαντζάκη αίθουσες κι όποιος τις δει δεν χάνει
Και στους βαρβάρους σου ‘καναν μουσείο Καζαντζάκη
Κι οποίος το δει το μελετά για να τονε διδάσκει

Ο δήμος του Ηράκλειου κι ο δήμος Καζαντζάκη
Παντοτινά θα σε τιμούν με πάθος και μεράκι

Πιο πολύ απ’ όλους σε τιμούν ο Γιώργος Στασινάκης
Κι ο δήμαρχος του δήμου σου, Ρούσσος Κυπριωτάκης

Και τα πανεπιστήμια πάντοτε σε τιμούνε
Κι απ’ τα γραφτά σου ψάχνουνε τρόπους να διδαχτούνε

Το όνομα σου δώσαμε στ’ αεροδρόμιο μας
Για να τιμάει διεθνώς τον τόπο τον δικό μας

Σε κάθε πόλη και χωριό σε δρόμο ή δρομάκι
Πρέπει να δώσουν τ’ όνομα του Νίκου Καζαντζάκη

Στις Γούβες που ‘ναι ο τόπος μου σε τιμούν Καζαντζάκη
Γιατί τ’ όνομα σου ‘δωκαν σ’ ένα μακρύ δρομάκι

Στο Μαρτινέγκο ο τάφος σου ήλιος, φεγγάρι κι άστρο
Και δίνει φως ελευθεριάς σ’ ολόκληρο το κάστρο

Όσες φορές στον τάφο σου πηγαίνω Καζαντζάκη
Σου αφήνω για φόρο τιμής ένα γαρυφαλάκι

Αυτοί που κάνουν τους καλούς, αυτοί καλοί δεν είναι
Αυτοί τον Καζαντζάκη μας κρυφά κατηγορούνε

Όσοι ‘χουνε στενά μυαλά και σε κατηγορούνε
Κομμουνιστή και άθεο συχνά σ’ επικαλούνε

Το Νόμπελ δε σου δώσανε κι οι ξένοι οι εχθροί σου
Γιατί ήσουνα χριστιανός και ελεύθερη η γραφή σου

Απ’ το θεό και τους λαούς δεν είσαι αφορισμένος
Ούτε από τον Ιησού Χριστό αναθεματισμένος

Οι εχθροί σου αν μπορούσανε θα σ’ έκαναν ρεζίλη
Και θα σ’ άφηναν άθαφτο να σ’ έτρωγαν οι σκύλοι

Μα ‘γω ‘μαι Καζαντζακικός κι όσο μπορώ θα μείνω
Κι όταν θα πιω κρυγιό νερό στη μνήμη σου το πίνω

Εγώ ‘μαι Καζαντζακικός κι ο,τι θένε ας πούνε
Κι ας με κρυφά αφορέσουνε κι ας μ’ αναθεματούνε

Μια βραδιά σε εκδήλωση του Νίκου Καζαντζάκη
Θα χορέψω ζεϊμπέκικο, το Ζορμπά του Μουντάκη

Να ‘μουν συνθέτης, στιχουργός, δίσκο θα ‘χα γραμμένο
Στον Καζαντζάκη που τιμώ θα ‘χα αφιερωμένο

Μπαριτάκης Βαγγέλης
Γούβες Ηρακλείου
(Δημοσιευμένο στην Εφημερίδα "Πατρίς")